|
To σύμβολον της υποταγής
Πιστεύω εις έναν μοχθηρόν
Πατέρα χαζών-κράτορα
καπηλευτήν ουρανού και γής
επιβήτορα αφελών και αδυνάτων.
Και εις έναν στρεψόνοον
μίσους βλαστόν
τον Υιόν του Θεού τον βρωμογενή
τον εκ του πρωκτού γεννηθέντα
προ πάντων των αιώνων.
Σκότος εκ σκότους
Θεόν ουτιδανόν
εκ Θεού ουτιδανού
γκαστρωθέντα, ου γαμηθέντα
βρωμοούσιον τω Πατρί
δι' ού τα πάντα διεστρέφετο.
Παλουκωθέντα τε υπέρ ζαβών
επί Παρακτίου Πιλάφου
και παθόντα και κρυφθέντα.
Και εξελθόντα την τρίτη ημέρα
κατά τας προδιαγραφάς.
καί ανελθόντα εις την ιεραρχία
των περιούσιων Φασισταίων
και καθεζόμενον εκ δεξιών τού αρχι-ραβί
Καί πάλιν ερχόμενον μετά λύσσας
αρπαγής πνευμάτων εθνικών
ού της δυναστείας ουκ έσται τέλος
Και στο πιτσουνάκι το Άγιον, το Κύριον
το τζιναβωτόν, το εκ του Πατρός χαϊδολογούμενον,
το συν Πατρί και Υιώ συνουσιαζόμενον
και παρτουζιαζόμενον
το λαλήσαν δια των κοπριτών.
Εις μίαν αστείαν, περιουσιακήν και αποστροφικήν
αγυρτείαν.
Ομολογώ με πνίξανε
σ' ένα βαρέλι όταν ήμουνα μωρό,
δεν με ρωτήσανε
και με μαντρώσανε
μέχρι τα σήμερα ραγιά τους και ρωμιό.
ΠΑΤΕΡ ΗΜΩΝ
Γιαχβέχ ημών
ο εν τοίς πονηροίς
πολλά μάς τάζει τό όνομά σου
πολλά μάς δίνει τό θέλημά σου,
χέσε ουρανόν,και επί τής γής.
Τόν άρτον αυτών τόν επιούσιον
υπερχρέωσον σήμερον,
καί υπερχρέωσον αυτοίς
τά οφειλήματα αυτών
όπως και αυτοί (αναγκασθώσιν
καί) καταχρεώσουσιν τούς
οφειλέτας αυτών.
Καί νά εισενέγκης ημάς εις
πειρασμόν
διά νά πράττομεν παντού τό
πονηρόν.
Ότι σού εστί η πονηρεία, η
δύναμις καί τό χρήμα,
τού Γιαχβέχ καί τού Μωσαί
καί τού αγρίου ρεύματος,
Αμήν.
|
To σύμβολον της υποτάξεως
Πιστεύω
εις έναν Γιαχβέχ,
Εβραίον,
ψευτοκράτορα,
Νταβατζήν ουρανού και γής,
αφελών
τε πάντων και αγραμμάτων.
Και εις
έναν άχρηστον,
Γιοσούαχ οικτρόν,
ως Υιόν
του Γιαχβέχ τον πυρομανή,
εκ των
του Γιαχβέχ νοηθέντα
προς
έκλπηξιν απάντων.
Βλαξ εκ
βλακός,
Θεόν
ουτιδανόν,
εκ Θεού
ουτιδανού
νοηθέντα, ως αναφερθέντα,
και
ανούσιον ως Γιαχβέχ,
δι’ ού
τα πάντα απώλετο.
Τον δι’
ημάς τους μαλάκες
και διά
την ημετέραν μαλακίαν
συλληφθέντα εκ των πονηρών,
και
προαχθέντα εκ ρεύματος αχρείου
και
αγρίας συμμορίας
και
απανθρωπήσαντα.
Παραμύθια τε υπέρ χαζών
(εμπαιχθέντος
του Πιλάτου...!)
είναι
όλα αλαλούμ
αντιφάσεις και τουρλού
κατά
τας γραφάς.
Και
εισελθόντα εις τους κούφιους νούς
ως
φανταζόμενον εκ δεξιών του Γιαχβέχ.
Kαι
πάλιν ερχόμενον μετά λύσσας
του
ποιείν πάντας τρελούς,
ού της
μοχθηρίας ουκ έσται τέλος.
Και εις
εν ρεύμα πανδόλιον, και λήθιον,
το ζώα
ποιόν, εκ των του Γιαχβέχ εκπορευόμενον,
το συν
Γιαχβέχ και Υιώ δολοπλοκούμενον
και
συμμαρτυρούμενον
το
λαλήσαν διά ψυχοπαθών.
Εις
μίαν, αγρίαν, καθολικήν και καταστροφικήν συμπαιγνίαν.
Oμολογώ
μ’ εβούτηξαν άνευ αδείας, νήπιος ών.
Προσδοκώ εξέγερσιν σοφών,
και
εξωπέταγμα αυτών των νοσηρών.
Γένοιτο!
ΤΟ ΣΥΜΒΟΛΟΝ ΤΗΣ ΠΙΣΤΕΩΣ.
Πιστεύω εις έναν φραπέ,
αφρώδη, παγοκράτορα,
ρουφηχτόν εκ καλάμου σπαστής,
εις στομάχους πάντων ερριμένον.
Και εις ένα αφρόγαλα, λευκόν, πηχτόν,
του καφέ συνοδό, και λιπογενές
το δια τον καφέ ποιηθέντα προ πάντων καπουτσίνο.
Milk εκ βοδώς,
αφρόν αληθινόν, εκ μιξερός ηλεκτρικού
χτυπηθέντα, ού γεννηθέντα,
ομοχρήσιμου του φραπέ
δι ου το μάτι ορθάνοιξε.
Τον δι' ημάς τους ανθρώπους
και δια την ημετέραν εργασίαν
φυτροθέντα εν καφεοδένδρων
και μαζευθέντα εξ άρρενος εργάτου
και αγοράσθη εξ εταιρείας
και εσυσκευάσθηκε.
Αγορασθέντα τε υπό ημών
εντός μικρής σακουλίτσας
ή κουτιού ή βαζακίου
Και ετοιμάσθη τας πρώτας ώρας
κατά τας πρωινάς.
Και εισέπεσε εντός ποτηριού
και ζαχαρώθηκε εκ κουταλιάς του γλυκού.
Και πάλιν άφρισε μετά δόξης
τσίτα κάνων κοιμητούς
ώστε χουζουρίου έλθη το τέλος.
Και εις το ρεύμα το πάγιον,
το χρήσιμον, το μιξεροκινόν,
το εκ της δεής επαραγόμενον
το συν ψυγείου και θηκών συνεργαζώμενο,
ωστε παρασκευαζώμενο,
παγακίων και υδάτων ψυχρών.
Εις μίαν, καφετερίαν, ομαδικήν και φιλικήν φραπεδοποσίαν.
Ομολογώ εν τσίμπημα εις μπισκότου εκ του μπολ.
Προσδοκώ τασάκι καθαρόν.
Και να είναι η ζάχαρη λιωμένη.
Δι αφρόν των μετρίων φραπέδων υμών,
Κύριε του μισού ποτηρίου ο αφρός,
εκτύπησον και δόσων υμάς,
αμήν!
ΩΙΜΕ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ !!!
|
